sothorn หาดสำราญ ตั้งอยู่ที่ อำเภอหาดสำราญ จังหวัดตรัง อำเภอหาดสำราญเป็น อำเภอน้องใหม่สุดของจังหวัดตรัง มีแหล่งท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่อ สันหลังมังกร หรือสินค้าขึ้นชื่อก็เป็นแตงโมหาดสำราญ แต่ผมก็ไม่เคยมีโอกาสได้ไปเที่ยวเลย เพิ่งไปมาครั้งนี้เป็นครั้งแรก ก็ไปแหล่งท่องเที่ยวหลักของอำเภอหาดสำราญ ก็คือ หาดสำราญนั่นเอง มาดูกันครับว่า หาดสำราญ แหล่งท่องเที่ยวทะเลตรัง จะมีอะไรให้ชื่นชมบ้าง
ตรงนี้เป็นป้ายหาดสำราญ
ตั้งใจจะเขียนเรื่องลำไส้อักเสบที่ตัวเองเป็นอยู่เผื่อวันนึงจะเป็นข้อมูลให้ใครหลาย ๆ คนได้นำไปใช้ เริ่มตั้งแต่เด็ก ๆ เลยดีกว่า โรคนี้มันคงก่อตัวอยู่นานแล้ว มีเหตุการณ์ที่ทำให้ได้ทบทวนถึงที่มาของโรคในครั้งนี้ ตอนนั้นครูตากำลังวิ่งเล่นตามประสาในวัยเด็ก แต่เหตุการณ์นั้นก็ทำให้จำได้ดีมาจนถึงทุกวันนี้ จำได้ว่าตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ป.2 กำลังวิ่งเล่นอยู่หน้าบ้านอย่างสนุกสนาน แล้วแม่ก็เรียกว่ามานี่ กางเกงไปติดอะไรมา เราก็หันไปมองกางเกงตัวเอง เออแปลกมีน้ำสีเหลือง ๆ ติดกางเกงเลอะเลย แม่ก็สำรวจร่างกายเรา มันมีความแปลกค่ะ มีน้ำเหลือง ๆ ใส ๆ มัน ๆ ไหลมาจากก้นของเรา แม่ก็พาเราไปหาหมอ เราจำได้ว่าหมอพูดว่า เป็นแบบนี้มีโอกาสเป็นริดสีดวงทวารนะ ตอนนั้นเราไม่เข้าใจหรอกว่ามันหมายถึงอะไร
สำหรับวันนี้ตั้งใจจะวิ่งต่อเนื่องให้ได้ 1.5 กิโลเมตรแล้วพอ การวิ่งวันนี้จะไม่พกโทรศัพท์เพื่อดูระยะทางเพราะรู้ระยะแล้ว ไม่ต้องกดดันตัวเองว่าต้องวิ่งด้วยความเร็วเท่าไหร่ ตั้งใจวิ่งสบายๆ แต่ต้องได้ระยะทาง 1.5 กิโลเมตรตามที่ตั้งใจไว้ วันนี้ตั้งใจวอร์มอัพด้วยการเดินถ่ายรูปก่อนเพราะสถานที่ซ้อมวิ่งของผมเป็นทุ่งนาที่มีถนนตัดผ่าน วิวดี อากาศดี มีอะไรให้ถ่ายรูปเยอะแยะ แต่วันนี้ไม่มีแสงแดดเลยมืดครึ้มทั้งวัน รูปที่ได้ก็แสงไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ มาชมรูปก่อน แล้วค่อยมาเล่าเรื่องวิ่งว่าทำไมถึงได้จ่อหัวไว้ว่า บันทึกการซ้อมวิ่ง เกินเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้
บันทึกการซ้อมวิ่งวันที่ 5 วันที่ 4 ไม่ได้วิ่งเนื่องจากมีภาระกิจบางอย่างจนมืดค่ำ แต่สำหรับวันที่ 5 นี้ตั้งใจว่าจะวิ่งสัก 1.5 กิโลเมตร เมื่อถึงเวลาจะไปวิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย กำลังจะใส่รองเท้า ออกไปวิ่ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น Server ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งสตาร์ท MySQL ไม่ขึ้น ก็ต้องเปิดคอมจัดการรีโมทไปแก้ปัญหา Server ก่อน ดูแล้วก็จัดการแก้ปัญหาทิ้งไว้ เพราะต้องใช้เวลาในการกู้คืน ก็เลยขอตัวไปวิ่งก่อน อย่างที่บอกว่าตั้งใจจะวิ่ง 1.5 กิโลเมตร แต่ไปต่อไม่ไหว ได้ไม่ถึง 1 กิโลเมตรดี
อุปสรรคของการซ้อมวิ่ง หรือวิ่งออกกำลังกายก็คือธรรมชาติ ภาคใต้ฝนตกบ่อยเหลือเกินเมื่อวานก็เช่นกัน ช่วงเช้าฝนตกตลอดช่วงเช้า ช่วงบ่ายดีชึ้นมาหน่อยก็หวังว่าน่าจะได้วิ่ง แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ กลับมีฝนโปรยปรายบ้างเล็กน้อย งั้นก็อย่าไปที่ซ้อมวิ่งวันแรกเลย วิ่งบนถนนใกล้ ๆ บ้านนี่แหละให้พอได้เหงื่อดีกว่าหยุดวิ่งไปเฉย ๆ ไหน ๆ ก็ตั้งใจจะวิ่งอยู่แล้ว วิ่งได้วันเดียวแล้วหยุดรู้สึกว่ามันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น จึงไปวิ่งบนถนนใกล้ๆ บ้านพอได้เหงื่อซึม ๆ ถนนใกล้บ้านเป็นถนนคอนกรีต จึงไม่อยากจะวิ่งมากนักเสียดายรองเท้าใหม่ แต่วันนี้จำเป็นล่ะเดินบ้างวิ่งบ้าง ถือโอกาสลอง app ตัวใหม่ที่ดาวน์โหลดมาด้วย